Gabinet i sypialnia Newtona Scamandera

Newt właśnie stawiał na obrus zastawę. Kazał Billowi przekazać, że zaprasza Charelsa na herbatke i miał nadzieję, że kolega to zrobił. Czekał więc, razem ze swoim nieśmiałkiem. Spokojnie z szafki wyjął ulubione ciasteczka Charlesa i podał spokojnie na stół. Popatrzył na zegar uważnie uśmiechnięty i usiadł do stołu

Odetchnął ciężko, wycierając twarz, żeby nie było już żadnego śladu łez. Zapukał, a słysząc głos wujka, którego w gruncie rzeczy i tak nazywał po imieniu, wszedł do środka z uśmiechem. Zamknął drzwi
- Cześć - podszedł i pocałował go w policzek. Wtulił się w niego - Co tam, Newt? - Spytał, siadając na swoim stałym miejscu. Odetchnął i uśmiechnął się do niego.

Uśmiechnął się do niego i przytulił go zadowolony
-już się bałem, że William ci nie przekazał wiadomości. Pamiętasz jak opiekowałeś się ze mną żmijoptakami? Rano się wykluły i pomyślałem, że może chciałbyś je zobaczyć. Poza tym uważam, że powinniśmy częściej rozmawiać. W końcu jesteś moim ulubionym bratankiem
Zaśmiał się i zadowolony nalał mu herbatki
-lubię spędzać z tobą czas. A teraz mów czemu płakałeś. Wiesz, że przede mną takie rzeczy się nie ukryją. Za dobrze cię znam.

Charles wstał i podszedł do okna, zakładając ręce na piersi. Łzy znowu wróciły, ale patrząc przez okno, jak najwyżej, starał się je opanować.
- Nic. To samo. Jak zwykle. Moja pogmatwana rodzina. Och, Newt. Nie wiesz jak to jest. - Westchnął odwracając się w jego stronę i przecierając oczy - Czuję się jak piąte koło u wozu. To wszystko jest takie... Pogmatwane. - Usiadł z powrotem.

Wstał i zaraz go objął przytulając go
-Charles... Wiem doskonale jak się czujesz. Zauważ, że zawsze byłem nieudacznikiem. Uważany za wariata, wyrzucili mnie z hogwartu, Nasi rodzice zawsze powtarzali jaki to Raphael jest cudowny. A ja? Byłem im nie potrzebny. Ale wiesz... W końcu się pogodziłem z twoją mamą. Dał mi schronienie no i zajął się mną. Zobaczysz, że będzie dobrze. Wszystko się ułoży. Poza tym dla mamy i dla mnie jesteś najważniejszy.

Charles oparł się o niego z uśmiechem. Pocałował go w policzek.
- Cóż, Newt. Moja mama zawsze... Wiesz, on jest bardzo rodzinny. Dla niego najważniejsza jest rodzina. Ty, ja.. I mój nieszczęsny ojciec. Nawet zaczął moich braci traktować jak swoje dzieci. On nigdy by Cię nie odrzucił. Dla mnie też rodzina jest najważniejsza, ale... Nie umiem wybaczyć ojcu. Już nie chodzi o to, że zdradzał mamę, oszukiwał nas wszystkich i w ogóle... Ale sam fakt, że potem śmiał prosić o schronienie, choć wiedział, jak nas skrzywdził..

Newt spojrzał na niego
-Charles a czy ty byłeś przy tym? Bo ja też. I Arthur poprosił o schronienie. Ale dla dzieci. Sam nie chciał wchodzić To Raphael kazał mu wchodzić i się nie wydurniać bo stwierdził, że mu wybacza.
Pogłaskał go po głowie
-Porozmawiaj z ojcem. Nathaniel na pewno się zgodzi byś odwiedził jego i Raphaela.

Westchnął podkulając nogi. Sięgnął po ciasteczko i włożył do buzi.
- Może i tak. - burknął i położył się na kanapie. Westchnął
- Chciałbym pojechać do mamy ale... No wiesz, mam szkołę. - Westchnął - co prawda jest weekend.. Myślisz, że powinienem? - odłożył nadgryzione ciacho i westchnął ciężko. - Chyba powinienem.
- Ale o czym właściwie mam gadać z ojcem?

Spojrzał na niego
-powinieneś. W weekend na bank Nathaniel ci pozwoli tylko go zapytaj. A co do rozmowy z ojcem...Po prostu kieruj się sercem maluchu.
Poczochrał go i wziął sobie ciasteczko jedząc je spokojnie zaraz.
-Jak chcesz możesz tu zostać. Ja i tak nie mam towarzystwa więc cieszę sie z każdej twojej wizyty
Spojrzał na nieśmiałka
-tak wiem... ludzkiego towarzystwa

Charles się uśmiechnął i pogłaskał delikatnie paluszkiem nieśmiałka. Ten go lubił, bo się znali. Spojrzał na Newtona
- Wiesz, skarbie. Widziałem u jednego z uczniów zwierzę, którego Ty nie masz w swojej walizce. I o którym nigdy nie słyszałem. To jest Dominic Lestragne. Myślę, że znajdziecie wspólne tematy - puścił mu oko a sam zaczął pić herbatę. Miał nadzieję, że Newt to rozważy. - Fajny, miły chłopak. Polecam.

Newt spojrzał na niego zaskoczony
-Charles czy ty wlaśnie próbujesz mnie swatać? Przeciez wiesz, że ja się nie nadaje do rozmów z ludźmi. Poza tym nawet bym pewnie nie rozróżnił który to. A Do mnie nikt oprócz ciebie nie przychodzi
Przeciągnął się i wział swoją herbate.
-Poza tym tylko tobie ufam jeśli chodzi o zwierzęta.

Charles uśmiechnął się.
- Ale ja jestem pewien, że Ci się spodoba. Dlatego właśnie... Zaprosiłem go tutaj. Widziałem go w sumie po drodze i mówiłem, żeby wpadł za dwadzieścia minut. Wiesz, chciałem Cię przygotować - puścił oko. - To co. - Poklepał go po ramieniu - powodzenia! - i wybiegł, nim Newt zdołał go zatrzymać.

Chłopak widząc uchylone drzwi, bo tak je zostawił Charles, niepewnie wszedł do środka.
- Charles...? - Mruknął, rozglądając się. Miał tu przyjść, ale nie do końca wiedział o co rudowłosemu chodziło. Zauważył tylko siedzącego mężczyznę. - Przepraszam, Charles mówił, że mam tu przyjść... Wie pan gdzie on jest? - spytał Newtona, choć patrzył w bok. Był nieco zażenowany całą sytuacją.

Westchnął cicho i chciał wybiec za Charlesem jednak do gabinetu wszedł Dominic.Westchnął cicho
-twój przyjaciel a mój bratanek zabawił się w swatke i sobie wyszedł
Nastawił wode
-Herbatki? Czy wolisz od razu uciec? Szczerze ci się nie dziwie...Jak spotkam Charlesa to utrata punktów nie będzie jego jedynym zmartwieniem...

Dominic rzeczywiście chciał uciec, ale słysząc jego słowa postanowił zgrywać twardziela.
- Ach, nie, ja nie uciekam. - Usiadł niepewnie - i chętnie się napiję, ale kawy. Chyba potrzeba mi trochę kofeiny. - Mruknął, rozejrzał się. - Eee. Ładnie tutaj - mruknął. Z pod szaty(na dole, przy nogach) wypełzł mu zwierzak na czterech łapach. Był w pięknych barwach - od różu przez niebieski i fiolet, do tego delikatnie błyszczał, w stylu galaxy. Dominic złapał go za nogę.
- Hej, Skinny, dokąd to?

Newt uśmiechnął się. Od razu widział, że chłopak tylko udaje i najchętniej by zwiał. Spokojnie podał mu zaraz zrobioną kawe i spojrzał na zwierzątko. Ukucnał i pogłaskał go
-cześć maluchu... Masz na imię skinny?
Uśmiechnął się i oglądał go chwilę
-Charles miał racje. Nie widziałem nigdy takiego zwierzaka.

Skinny patrzył na niego ogromnymi, świecącymi wręcz oczami. Dziabnął go w palec i schował się w ramionach Dominica.
- Och, wybaczy pan. Do niego obcy mogą podejść tylko i wyłącznie z owocami, inaczej tak reaguje - zaśmiał się. - Za chwilę pójdziemy do kuchni skarbie, dostaniesz gruszeczkę. - spojrzał na palec Newta z którego leciała krew. - Proszę mi wybaczyć...

Newt się zasmiał i zaraz wstał
-Nie przejmuj się. Pracuje ze zwierzętami to normalne, że odnosi się rany.
Zakleił palec po odkażeniu go i zaraz przyniósł kosz owoców. Podał zwierzakowi spokojnie
-wcinaj co chcesz.
Spojrzal na Dominica uważnie
-możesz mi powiedzieć co to za zwierze?

Dominic spojrzał na niego uważnie.
- Nie wiem. Mam takie dwa, ale samce. Skinny jest zawsze ze mną, a jego kolegę ma mój wuj, Eric. Dostałem oba od mamy, to chyba jakieś eksperymenty. Nigdy się nie rozmnożą, bo są tylko dwaj chłopcy - uśmiechnął się i pogładził małego - je tylko i wyłącznie owoce, nie znosi obcych, chyba, że dadzą mu owoce.

Newt spojrzał na niego uważnie
-tak uważasz? Przecież istnieje Baby BUM dla zwierząt. Jeśli tylko twoje zwierzątka miałyby sie ku sobie mogą się rozmnożyć
Uśmiechnął się i usiadł pijąc herbatę
-nie każdy lubi obcych. Ja też za nimi nie przepadam

Spokojnie popijał herbate jedząc ciiasteczko
-Wiesz takie zwierzęta to naprawdę cudy świata

Dominic uśmiechnął się
- Ku sobie? Nie bez powodu jeden jest u Erica. Spotykają się, ale nie sposób je od siebie oddzielić. Ale jak są ze sobą zbyt długo to zaczynają się szarpać. Wiesz, jak małżeństwo - zaśmiał się - Trochę czasu spoko, a potem wielkie kłótnie - wyszczerzył ząbki. - Baby bum, tak? To ciekawe.. - Pogłaskał Skinnyego. - Fajnie by było. Nie chciałbym, żeby wyginęły.

Newt zaśmiał się i wstał. Otworzył swoją walizkę
-zaraz wracam
Wszedł do środka. Po dziesięciu minutach wyszedł i zamknął ją
-proszę
Podał mu małą buteleczkę
-Kupuje co jakiś czas od Severusa. Weź tą może się rozmnożą. Byłoby naprawdę cudownie

Dominic kiwnął więc głową. Nudziło mu się, więc narysował mu serduszko z pierwszą literą swojego imienia pod podkładką do herbaty. Westchnął i czekał. Gdy w końcu się zjawił, uśmiechnął się.
- Wiesz, wolałbym, żeby to zrobił ktoś... Kompetentny. - Uśmiechnął się - może mi kiedyś pomożesz?

Newt spojrzal na niego zaskoczony
-kompetentny? No dobrze... Jeśli chcesz możesz mi pomóc.
Spokojnie usiadł obok niego obserwując jego i zwierzaka
-pasujecie do siebie. Jesteście tacy tajemiczy i nieosiągalni... ciekaw jestem tylko czy udałoby mi się cie przekabacić tak jak twojego malucha owocami
Uśmiechnął się i podał mu ciasteczko
-to bardzo ciekawy zwierzak. Tak jak jego właściciel